Τετάρτη 19 Ιανουαρίου 2011

Νησος Ψαρα

Νησος Ψαρα. Το ονομα του ταυτοσημο της Θυσιας και της ολοκληρωτικης καταστροφης. Παρόλο που η σφαγη των Ψαρων επισκιάστηκε απο την αντιστοιχη (και μεγαλυτερη ) της Χιου, δεν παυει να μου δημιουργεί ενα αισθημα εθνικής υπερηφανιας.

Το καλοκαίρι, ειχα συμμετασχει σε ενα ιστιοπλοικό αγωνα στο Αιγαιο και ειχα την τυχη να ξαναπαω στον Μολυβο Μυτιληνης. Για τους αδαείς, ο Μολυβος ειναι μια απο τις ομορφοτερες γωνιές της Ελλάδας, ενα πετρόκτιστος οικισμος πανω στην θαλασσα και στεφανωμενος απο το Καστρο στη κορυφη του λόφου.

Σαββατο βραδυ τελείωσε  ο ιστιοπλοικός αγωνας που λαβαμε μερος και τα μεσανυχτα αναχωρησαμε για τα Ψαρα. Στην προβλητα ενα ετεροκλητο πληθος εκανε τις τελευταίες προετοιμασιες για τον αποπλου. Το σκαφος της ALPHA BANK, παραπερα οι φοιτητες απο το Αριστοτέλειο Πανεπιστημιο, μια οικογενεια απο την Ροδο και εμείς, λυναμε τους καβους με την σειρα και αναχωρουσαμε ο καθενας για τον προορισμό του.

Αυτες οι στιγμες δρουν και καπως εξομολογητικά. "Εαν ειχα τραβηξει το σκοινι, εαν ειχα χαραξει καλυτερη πορεία, εαν πεφταμε κατω απο το άλλο σκάφος, εαν μεναμε στις ακτες της Λημνου..."

Στην απεναντι πλευρα αχνοφαίνεται η Τουρκια και οι χαμενες πατρίδες.

Την νυχτα η ιστιοπλοία ειναι αρκετα ιδιαιτερο αθλημα. Καθως δεν υπαρχουν φωτα, το ματι συνηθιζει το σκοταδι και το ταξίδι ειναι ονειρικό. Η θαλασσα φανταζει σαν ενα χαλι που λικνιζεται ενω αυτη τη νιρβανα διακοπτει που και που καποιο πλοιο που παραπλεει.

Το ξημερωμα στην θαλασσα ειναι μια αχαρη διαδικασία, που προσδιδει μια πιο πεζη οπτική των πραγματων. Μας βρηκε αρκετα μιλια εξω απο τα Ψαρα.

Ο αερας ειχε ηδη φρεσκαρει* και πλεον πηγαιναμε  ορτσα*. Οσο προχωρουσε η ωρα ο αερα γυριζε και πλεον μονο με διαδοχικές αναστροφες μπορούσαμε να προσεγγίσουμε τα Ψαρα.

Το μεσημερι μπηκαμε στο διαυλο μεταξυ Ψαρα και  Αντιψαρα. Προσωπικα παντα με γοητευαν τα μικρα νησιά, τα διαμαντια του Αιγαιου.Ο πορτολάνος, ο ναυτικός οδηγός με ενημερωνει οτι τα Αντιψαρα εχουν μια ομορφη παραλια καθως και ποσιμο νερο. Καθως πηρα το τιμονι, ενοιωθα μια ακατανικητη ελξη να γυρισω πλωρη προς τα Αντιψαρα, αλλα γρηγορα η λογική υπερισχυσε.

Φτανοντας στα Ψαρα, βλεπει καποιος μικρές εκκλησιες διασπαρτες σε βουνα, παραλιες και γενικά οπου καποιος θα μπορουσε να πιστευει οτι υπαρχει Θεος. Επιβλητική η Ραχη των Ψαρων, μια τοποθεσια στην ακρη του λιμανιου οπου εγινε η σφαγη των Ψαρων.

Εχουμε ηδη μπει στα Ψαρα και προς μεγαλη μου εκπληξη βλεπω στην πλαγια τον Θυρεο του νησιου. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ 'Ή ΘΑΝΑΤΟΣ. Αυτο δεν ειναι ενα συνηθισμενο νησί. Αλλά ουτε και εμεις συνηθισμενοι ιστιοπλοοι.

Αφου δεσαμε, εκανα μια μικρη βόλτα στο νησι. Ειναι τοσο μικρό αλλα και τόσο εκτειθεμενο στα στοιχεία της φυσης, που οπου και να περπατησεις ακους το βουητο της θάλασσας.
                                                                     ΤΕΛΟΣ








Φρεσκαρει =δυναμωνει ο ανεμος
Ορτσα= πορεία κατα την οποια ο ανεμος ερχεται απο μπροστά

4 σχόλια:

  1. ύδρα-σπέτσες-ψαρά. ετσι μου έμεινεν που το σχολείο.
    πολλα ωραια η περιγραφή. Εν έσιει σαν τα ταξίθκια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Συμφωνώ με την Ποστ. Κι εγώ Υδρα-Σπέτσες-Ψαρά. Τα πρώτα δύο μπήκαν και στον τουριστικό χάρτη, εξ ου και τα επισκέφθηκα. Το τρίτο μόνο στον ιστορικό έμεινε.
    Άκουσα τα καλύτερα για τη Μυτιλήνη γενικώς. Έχω κι έναν συμφοιτητή από εκεί. Καιρός να την βάλω στο πρόγραμμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Υδρα Σπετσες Ψαρα αποτελουσαν τις ναυτικές δυναμεις και προσεφεραν τα μεγιστα στην επανασταση του 1821.
    Τα Ψαρα ειναι πολυ πιο απομονωμενα, ενω Σπετσες Υδρα ειναι πολυ κοσμοπολιτικα
    Για την Μυτιληνη ειχα κανει μια αναρτηση. Ειδικά για τον Μολυβο απλα δεν υπαρχουν λόγια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Περιμενουν το μνημονιο πως και πως

Αναγνώστες