This is the place gentlemen...*

*Απο το ποιημα του Γ.Σεφερη Ο Στρατης Θαλασσινος στην Νεκρη Θάλασσα

Ολα ειναι Δρομος


                              

O Δρομος ο Λιγοτερος Ταξιδεμενος

 

Και τωρα ξεμεινα εδω που στεκονται ακινητες οι μερες  



Την νυχτα αυτη την λες εσυ φωτια, καποιος την ειπε δεντρο



Μια Παναγια, μια αγαπη που εχω κτισει σε ερημοκλησι



Μακρια πολυ Μακρια να ταξιδευουμε



Αμπελια και χρυσες Ελιες, μοιαζεις Ελλαδα μου οταν θες

Η στερια που βουτα και υψωνει αυχενα  

Θεε μου μεγαλοδυναμε που σαι ψηλα κειπανω

... ριξε λιγακι τουμπεκι θεουλη μου στον ναργιλε μου πανω  

Να μας παρεις μακρια...



Θα θελα να μουν σαν εσενα ιστιοφορο με τα πανια του ανοιγμενα αυτους
που με οδηγουν στην καταιγιδα



Τα νησια με το μηνιο και το φουμο

Το σπιτι στην ανηφορια και στο παλιο δρομάκι

Τωρα στο παραθυρο αγναντευοντας, γεμισαν τα δυο σου ματια θαλασσα

Στα καλντεριμια συζητουν ως το πρωι οι γειτόνοι

Μην ψαχνεις πια αλλου αφου το ξερεις ηδη εδω ειναι το ταξιδι



Οτι απομενει απ την ζωη ειναι μια μερα ειναι ενα κηπος με λουλουδια και με φιδια



Τα νησια με τα ποσιμα γαλαζια ηφαιστεια  

Οταν ημουνα μικρος, μεσ τα κυματα δεν με ενοιαζε

Ειχα ξεχασει τι εψαχνα να βρω, αυτη ειναι η γη των λωτοφαγων

Ο κηπος εμπαινε στην θαλασσα