Ιστιοπλοία στο Αιγαιο/Λημνος η σταχτοπούτα του Αιγαιου

Αφηνω πισω την εμβληματική τελετή για τα 50χρόνα και θα προσπαθήσω να ανασύρω ξανα στην επιφανεια τις εικονες απο Ελλάδα. Οχι αυτή που ξερουν οι πιο πολλοι, και περικλείεται απο την Σταδιου, Ερμου και Σκουφα στο Κολωνάκι, αλλα απο την άλλη, την δική μου Ελλάδα










Αφου περασαμε 2 μερες σε ενα απο τα πλέον μυστηριακα νησια του Αιγαιου, οπου μια αποκρυ
φη και σχεδον αποκοσμη αυρα το περικλειει, η ρότα μας έδειξε Λημνο.







Οταν ακουω Λημνο 2 με 3 πραγματα μου ερχονται στο νου :

1. Στρατός. Ειναι ενα νησι το οποίο ουσιαστικά συντηρείται απο στρατιωτικούς. Στην ενδοχώρα υπάρχουν αρκετοί οικισμοί στρατιωτικών, τα οποία είναι copy paste,χωρις καμια δυνατοτητα εικαστικής παρεμβασης απο τους ενοικους. Οπως ειναι περιπου ειναι το age of emprires, οπου κτιζεις σπιτια για το στρατό σου, καπως ετσι ειναι και οι οικισμοί στη Λημνο






2. Εγκατάλειψη. Την προηγούμενη φορά που είχαμε παει, μου εκανε φοβερη εντυπωση ο αριθμός των εγκαταλελειμένων χωριών. Σε ενα χωριο μαλιστα, υπάρχει στην είσοδο τυο χωριου το αγαλμα της Μαρούλας, θρυλική φιγούτα που εδιωξε τους Τουρκους απο το νησί. Οι απόγονοι ομως δεν φανηκαν τοσο αποτελεσματικοί εναντι στην αστυφιλία






3. ΤΖΟΥΛΙΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΤΟΥ. Και όμως, αυτη η τον-παίρνω-λιγο-αλλα-δεν-ειμαι-πο****α, εβγαλε τη Λημνο απο την αφανεια. Η τζουλια που λετε, λιμπιστηκε ενα παλικαρι που ηπηρετούσε φαντάρος. Ο τυπος ειναι ο γιος του Οργανωτικού Γραμματέα της Νεας Δημοκρατίας, σαν να λεμε Κατσουρίδης. Και οπως καθε γόνος πολιτικού, υπηρετούσε στις δυσβατες ραχούλες του Πολεμικού Μουσειου, το οποιο βρισκεται κοντα στην μπαρουτοκαπνισμενη Λεωφόρο Συγγρού, οπου έχει γραφτεί το συγχρονο έπος της Ελλάδας στα club Romeo, Καραμελλα, Βio Bio κ.λ.π. με ανελετητες λουλουδομαχίες. Αφου ο τυπος την μαρκαλεψε λιγακι, της εκανε και ξεναγηση στο πολεμικό μουσείο, η ωρα 5 το πρωι. Οι φωτογραφιες διερρευσαν, ο τυπος εγινε ρομπα και πηρε δυσμενη μεταθεση για Λημνο. Ελα ομως που οι Λημναιοι μολις ακουσαν οτι ο τοπος τους θεωρειται δυσμενης μεταθεση κηρυξαν πολεμο και προσπαθησαν να αντιστρέψουν αυτό το χαρακτηρισμό.

Η Λημνος είναι το νησί του Ήφαιστου. Ο Ηφαιστος ητανε ο Κουασιμόδος απο τους Ολυμπιους Θεους .Δεν τσιλιμπούρδιζε σαν το Δια, οπου δεν αφηνε ουτε γάτα, δεν ειχε την εξυπνάδα της Αθηνάς, το ταλεντο του Απόλλωνα, ή την πονηριά της Ηρα. Ως εκτούτου, καποιος αναμενει οτι και το νησί του Ηφαιστου, δεν θα είναι και ιδιαίτερα όμορφο. Και όμως!

Η εκκίνηση δοθηκε τη Τριτη το πρωί. Αποχαιρετωντας τη Σαμοθράκη, κινησαμε για Λημνο. Ο ανεμος 5 με 6 μποφόρ, δευτεροπρυμα, μας επετρεψε να βγάλουμε το μπαλόνι και μια γρήγορη ιστιοδρομία ξεκίνησε.







Λιγο μετα το μεσημέρι, αρχισε να φαίνεται η Λημνος. Αγονο νησί, πετρωδες και έρημο στη Βορειοδυτική του πλευρά. Που και που εβλεπες μια μικρή εκκλησία να διακοπτει αυτη την αρμονία της πέτρας.



Καβατζαροντας τον Βορειοδυτικό καβο, επεσε και η ενταση του ανεμου και τρια σκάφη σε αποσταση λιγων μετρων είχαμε την ίδια πορεία μεχρι τον τερματισμό. Αρκετά αγχωτικό αλλά και συναρπαστικό

Κατα τις 6 μπηκαμε στο λιμανι. Το λιμανι βρισκεται στη σκια του κάστρου, ενα απο τα πλεον εντυπωσιακά στην Ελλάδα. Ενα γεμάτο φεγγάρι μας υποδέχτηκε και η μερα τελειωσε με ενα δειπνο στο τουρκικο γυαλό.

Την επομενη μερα πηγαμε στο Ρωμεικο γυαλό, ο οποιος ειναι ο τοπος οπου εμεναν οι πλουσιοι εμποροι του νησιου. Διωροφα αρχοντικα, πανω στη θάλασσα, ενω η παραλία μολις 500 μετρα μακριά.





Αυτό που μου προκάλεσε εντυπωση είναι οτι ο αρχαιοτερος οικισμός της Ευρωπης βρίσκεται στη Λημνο και ονομαζεται Καβείρια. Εκει εφαγα ηττα, γιατί τοσα χρόνια μας ζαλιζαν τα αυτια με την Χοιροκοιτία. Φυσικά μετα σκεφτηκα οτι επισης μας ελεγαν οτι οι προσφυγες θα πανε στα σπίτια τους, οποτε και σταματησα την περισυλλογή. Αργότερα, έπνιξα την εθνική μου περηφάνεια με μια μπουκάλα ουζο, η οποία συνοδευόταν με τα απαραίτητα κομφόρ.




Υπεροχος κόσμος, πανεμορφο νησί με αρχοντικά χωριά οπως ο Κοντιας και ο Θανος, υπέροχη πρωτευουσα, ωραίο φαγητό, απιστευτες παραλίες και τιμές χώμα. Εαν καποιοι διερωτούνται που εχει παει ο τουρισμός, να αναφερω οτι σε μια παραλία, εφαμιλλη του Πρωταρα, ομπρέλα και κρεβατακι είναι τζάμπα, με την αγορα καφέ, ο οποίος είναι 3 ευρώ. Επισης, στο πιο κυριλέ καφε, κατω απο το καστρο με την θαλασσα στα ποδια σου, ενα φρεντο καπουτσίνο 3.5 ευρώ. Και το σημαντικότερο, να μιλάς τη γλώσσα σου. Να καθεσαι και να σου λενε "καλώς τα παιδιά"και όχι "welcome".Να ρωτάς "τι έχουμε" και να σου απαντά"αδελφέ, έχω καλό γαύρο, κρασακι χύμα, να σου φέρω να δοκιμάσεις λίγο?"και όχι " i call boss".Να του λές "ξεχασες να μας φερεις τη μπριζόλα" και να σου λένε " τα ποτά κερασμένα "και όχι "i do not know".Και για οσους διερωτουνται οι μισοι απο τους διαλόγους εγιναν στη Λημνο ενω οι αλλοι γινονται και θα γίνονται στην Κύπρο.

Love Cyprus?Τελικά δεν νομίζω.