*Απο το ποιημα του Γ.Σεφερη Ο Στρατης Θαλασσινος στην Νεκρη Θάλασσα
 |
| Ολα ειναι Δρομος |
 |
| O Δρομος ο Λιγοτερος Ταξιδεμενος |
 |
| Και τωρα ξεμεινα εδω που στεκονται ακινητες οι μερες |
 |
| Την νυχτα αυτη την λες εσυ φωτια, καποιος την ειπε δεντρο |
 |
| Μια Παναγια, μια αγαπη που εχω κτισει σε ερημοκλησι |
 |
| Μακρια πολυ Μακρια να ταξιδευουμε |
 |
| Αμπελια και χρυσες Ελιες, μοιαζεις Ελλαδα μου οταν θες |
 |
| Η στερια που βουτα και υψωνει αυχενα |
 |
| Θεε μου μεγαλοδυναμε που σαι ψηλα κειπανω |
 |
| ... ριξε λιγακι τουμπεκι θεουλη μου στον ναργιλε μου πανω |
 |
| Να μας παρεις μακρια... |
 |
| Θα θελα να μουν σαν εσενα ιστιοφορο με τα πανια του ανοιγμενα αυτους που με οδηγουν στην καταιγιδα |
 |
| Τα νησια με το μηνιο και το φουμο |
 |
| Το σπιτι στην ανηφορια και στο παλιο δρομάκι |
 |
| Τωρα στο παραθυρο αγναντευοντας, γεμισαν τα δυο σου ματια θαλασσα |
 |
| Στα καλντεριμια συζητουν ως το πρωι οι γειτόνοι |
 |
| Μην ψαχνεις πια αλλου αφου το ξερεις ηδη εδω ειναι το ταξιδι |
 |
| Οτι απομενει απ την ζωη ειναι μια μερα ειναι ενα κηπος με λουλουδια και με φιδια |
 |
| Τα νησια με τα ποσιμα γαλαζια ηφαιστεια |
 |
| Οταν ημουνα μικρος, μεσ τα κυματα δεν με ενοιαζε |
 |
| Ειχα ξεχασει τι εψαχνα να βρω, αυτη ειναι η γη των λωτοφαγων |
 |
| Ο κηπος εμπαινε στην θαλασσα |
